Ze is weer in de straat op haar vertrouwde plek. De Pan is weer klaar voor straat.
Was even wat gedoe. Distributieriem vervangen ziet zo eenvoudig uit op de plaatjes van het werkplaatshandboek maar de realiteit is van heel andere orde.
Dat ziet er zo uit:
De riem zelf plaatsen en de spanner en de bovenste geleider monteren was het minst lastig. De radiateur inbouwen en de toevoerslang er weer op krijgen, dat kostte me zo maar een uur.
Eigenlijk twee uur want de eerste keer, toen ik net de riem eraf had gehaald, kwam ons lokaal fenomeen Lex binnen.
Lex heeft nog steeds dezelfde motor als toen hij ooit begon met motorrijden, een Honda CB 400N. Heeft nog nooit van z'n leven een klap betaald werk verricht.
En heeft een ontzettend lieve vrouw die kostwinner is. Maar Lex is ook een ontzettend irritante ouwehoer. Dus wat gebeurt er? Ja echt.
Ik monteer niet de nieuwe riem, maar de oude terug. Ben dus rustig bezig met monteren van alles, tot en met de radiateur, tot Jan, de hoofdmonteur, binnen komt. En vraagt om de oude riem.
Nou die ligt hier eeh eeh Godverdegodver NIET dus! Nieuwe riem nog in de verpakking!
Alles weer eraf. Motor weer op tijd zetten, riem eraf, nieuwe riem erop, deksels er op, nog 'even' de slaafdrukgroep van de koppeling er af halen, schoonmaken, nippel er uit stoken (want muurvast) en toen was het vijf uur vrijdagmiddag.
Zaterdag om twaalf uur weer verder aan het sleutelen. Na een uur geklooi want er zit een framebuis in de weg die kutradiateur weer aangesloten.
Daarna nog even verse DOT4 in de koppeling, ontluchten (gelukkig was de persluchtcompressor nu wel aangezet), plaatwerk monteren, twee liter vers koelwater erin gekieperd.
Even voor vier uur aftikken (€ 400,=) en op naar huis.
Starten = lopen en gaan.
En of het nodig was die nieuwe riem? Tja...
..misschien wel bij DHR win ik iets leuks 
