IX Rat show "redencion" Galvez, Toledo (E) 16-18 s

[Woody]

Weer thuis!



Verslag volgt nog... daar heb ik even wat tijd voor nodig!

[magna]

zoals beloofd, film(pje?)
https://youtu.be/Don66fDfL3Q

[Dyrck]

Leuk

[voodoo]

Mooi man. Die pas bijna aan het einde van het filmpje, welke/waar is dat?

[magna]

Mooi man. Die pas bijna aan het einde van het filmpje, welke/waar is dat?

Die bergpas? https://goo.gl/maps/rXKcEB9SFHF2

[voodoo]

Aspin, daar was ik ook vlak bij. Niet gedaan omdat het toen regende.

[magna]

Was een prachtroute, maar met regen lijkt me idd niks.

[JPi]

Op het duitse forum wordt melding gemaakt dat het 'de hollanders' minder goed bevallen is aldaar????
Indien zo, jammer

[Teevee]

Op het duitse forum wordt melding gemaakt dat het 'de hollanders' minder goed bevallen is aldaar????
Indien zo, jammer

Ja, da's een mooi verhaal. Maar dat mogen degenen die er geweest zijn zelf vertellen.

[Woody]

Effe naar een Treffen Ratshow Galvez 16-18 september

Voorbereiding… een goede voorbereiding is het halve werk, zo luidt een spreekwoord.
Dus vol goede moed aan de slag met de Ratchop om deze helemaal klaar te hebben voor de reis. Accu laadde niet bij, dus spanningsregelaar gecontroleerd, dynamo gecontroleerd…hè daar gaat iets niet goed, een draadbreuk. Opgelost door het elektra draadje te vervangen en een nieuwe pakking tussen deksel van dynamo en blok te plaatsen, testen, en he werkt weer. Sissy-bar gecontroleerd, twee klemmen opnieuw geplaatst en vastgeschroefd, we kunnen!

Dag 1 zaterdag 10 september, Purmerend – Sedan (noord Frankrijk, Ardennen). Met een lichte vertraging kom ik bij de garage van Henk aan om samen te vertrekken.
Bij de eerste tankstop constateren we dat mijn achterband aan de linkerkant onder de olie zit en de motor van Henk, die achter mij rijdt, ook onder de olie zit. Kennelijk lekt de pakking (ondanks gebruik van slagschroevendraaier).
Schroevendraaier gepakt en alle bouten aangedraaid. En verdorie, ik kan er een tal gewoon nog aandraaien in het warme motorblok. Olie gekocht, wat bijgevuld en verder gereden.
Als we Charleroi aandoen om de weg binnendoor te volgen hebben we weer hetzelfde gedonder als twee jaar geleden toen we daar door kwamen op weg naar Frankrijk: omleidingen wegens verbouwing. Lijkt eerder op ‘verherbouwing’ maar met wat gedoe komen we er uit en koersen op Sedan aan. Als we over een brug rijden ruik ik ineens koeien!
Wat blijkt; de jaarlijkse 5 daagse jaarmarkt / agricultureel festival is er. Gelukkig is er nog wel plaats op de gemeentecamping die naast het terrein ligt. En de koeien staan gelukkig aan het andere eind van het enkele hectaren grote terrein.
Na tentje prikken de stad in, over de warenmarkt slenteren, om bij een kroegje wat biertjes te pakken om daarna in een restaurantje wat te eten. Daarna nog even afpilsen bij een marktkraam waar een jochie van hooguit 12 voor ons (kersen)biertjes tapt. Overige pils is op. Behalve felsjes Heineken, maar zijn toch echt grenzen.

[Woody]

Dag 2 zondag 11 september, Sedan – Montigny du Morvan. Op naar het Groene Hart van Frankrijk, tevens waterreservoir voor Parijs en natuurgebied. Lange rechte wegen door glooiend landschap, we passeren de frontlinie van de Eerste Wereldoorlog met een monument op een heuvel en even later de onvermijdelijke oorlogsbegraafplaats.
Met het doorkruisen van Avallon is het uit met de rechte wegen en rijden we over niet altijd even strak geasfalteerde weggetjes in de Morvan.
Onze voormalige biologieleraar van de Mavo is er neergestreken en heeft altijd een zeer gastvrije ontvangst voor al zijn voormalige leerlingen. Tijdens de rit ontdekt dat de bout die de uitlaat vasthoud aan het frame is verdwenen. Gelukkig is er een ruime voorraad M8 bouten aanwezig, na enig zoeken één met de juiste lengte gevonden en de boel weer vastgezet. Wat volgt is een middag en avond met divers gezelschap, drank, eten, verhalen, meer wijn en ergens na middernacht is het bedtijd.

[Woody]

Dag 3 maandag 12 september, Montigny – Mauriac. Opstaan, naar beneden want onze gastheer gaat vroeg op weg naar zijn dakdekkersklus. Douchen enzovoort en dan oliepeil controleren van de motoren. De Transalp van Henk houdt zich nog redelijk maar bij de Ratchop is er helemaal niets meer in het peilglaasje te zien. Dus die tweede fles olie die onderweg zijn gekocht er voor ¾ gekieperd. Tegen tien uur vertrekken we. Onderling afgesproken dat we volgend jaar weer terugkomen.
Nog steeds (te) lekker weer, al gauw is het boven de 30°C. Alweer verschil tussen de routes in onze Garmins, terwijl er dezelfde kaarten en routes in zitten (achteraf heeft dat met de instellingen te maken van de Garmin, die kunnen wel een strijdig zijn met de instellingen van BaseCamp waar ik de routes in gemaakt heb).
Tegen vier uur ’s middags komen we aan op de camping in Mauriac. En we kunnen meteen koud pils van de tap bestellen en ontbijt voor de volgende ochtend!
Na tentje prikken op pad naar het enige restaurant van het plaatsje waar een goede maaltijd geserveerd wordt. Als wij tenminste eerst zelf wel wat van de salade-bar hebben genomen anders komt de hoofdschotel domweg niet. Frankrijk hè!
O ja, olielekkage lijkt mee te vallen maar nu ligt het rekje luchtfilters helemaal los. Beide tie-rips doormidden. Gelukkig reserve tie-rips mee en dubbel vastgezet.

Dag 4 dinsdag 13 september; Mauriac-Lourdes. En weer tegenwind! Iedere dag tegenwind! En nog warm ook! Nou dat veranderde ineens in een koude tegenwind. En kwam er regen bij. Stoppen bij een bushalte, regenoverall aan, Henk doet zijn motorbroek aan en terwijl wij bezig zijn gaat het zeer hard regenen.
Verder naar Lourdes, nog maar 20 km te gaan…tot ik een neon zie met Hotel en twee sterren. Nah, kan niks zijn, doorrijden. Kijk nog eens opzij en zie motel/restaurant staan, dus stoppen en overleg, kort overleg, doen!
Bij de receptie zien we ‘motel avec garage’ staan. Navraag doen, blijkt om motelkamers met garage er naast te gaan. En dat voor slechts 7 tientjes!
Onze motoren worden verwend: wij droog, zij droog. Wat best wel handig is omdat ik ontdekt heb dat het zelfgemaakte infuuszak-smeersysteem een nadeel heeft: door de combinatie +25°C + 100 km p/u + windkracht 6 is het slangetje wat naar de ketting leidt uit de infuuszak is gedrukt en de inhoud ook! Gevolg: achterkant helm onder de olie, achterkant hesje eveneens, en plunjebaal ook. Helm en plunjebaal in de badkuip weer schoon gemaakt. Hesje is zelfreinigend. Of zo.

[Woody]

Dag 5 woensdag 14 september; Adé – Zaragoza. De hele nacht heeft het geregend maar het is droog als we opstaan. Nog wel een grijze lucht maar heel ver ook een stukje blauw. Na ontbijt en afrekenen rijden we naar Lourdes om onze nieuwsgierigheid te bevredigen. Het centrum van Lourdes bestaat uit louter hotels en souvenirwinkels. Omdat ik een patch heb van Santiago de Compostella, eveneens een bedevaartbestemming, wil ik er ook een van Lourdes. Na in drie winkels navraag te hebben gedaan blijkt waarom die niet te vinden zijn: er zijn vorige week 600 Belgische padvinders geweest en die hebben alle patches gekocht. En de fabrikant had geen voorraad meer. Dan maar een pin van de heilige Bernadette gekocht. Na deze deceptie vertrekken we richting Pau en rijden dan de kloof in die naar Spanje rijdt. Het is nog steeds droog en we rijden richting steeds blauwer wordende lucht.
De kloof is een aanrijging van mooie bochten, steile en minder steile wanden, breed en smal wegdek. Aan het eind is er de keuze: de pas naar 1.650 meter hoogte of de tunnel van 8 km. Met de toppen in de mist is de keuze snel gemaakt: tunnel. Na de tunnel kom je ook meteen Spanje binnen en staat er een middeleeuws Donjon naast de weg. Hier komt de pas ook op uit. Helaas wordt het niet veel warmer. Wat opvalt is dat het landschap veel minder groen is dan aan de Franse kant: daar valt de regen.
Op naar de stadscamping van Zaragoza: die is redelijk nieuw, dus kleine bomen, staat op een heuvel (wind) naast een nieuwbouwwijk. Gelukkig is de nieuwbouwwijk voorzien van een supermarkt, een winkel van Sinkel (heeft dus alles qua non-food wat de supermarkt niet heeft, nagelknipper gekocht) en wat kroegen en restaurants. We nemen plaats op het terras van de pizzeria en bestellen bier. Eten kan nog niet want de kok komt pas om half acht. We kunnen wel alvast de pizza’s bestellen. Die op dienbladen worden bereid die de oven in gaan. Inderdaad, veel voor weinig. Daarna bij de tent nog wat bier genuttigd uit de supermarkt.

[Woody]

Dag 5 donderdag 15 september; Zaragoza – Madrid. Frisse ochtend maar droog en alweer wind. En alweer tegen. Vol goede moed sturen we richting snelweg. Bij het passeren van de Sierra Nevada het regenpak aan omdat het koud is! Op de Sierra Nevada na is het landschap dor, bruin en leeg. De meeste oogst is binnengehaald, alleen de verdroogde zonnebloemen staan er nog. 20 km voor Madrid rijden we tussen de ‘Zona Industriales’ door. Dan volgen de buitenwijken. De camping is makkelijk te bereiken. Het is een punt van een park, de camping is oud maar het sanitair is schoon en werkt. Na tentje prikken wat biertjes uit de bar/restaurant gedronken. Henk gaat even liggen om zijn schouder wat rust te geven (gevolg van een ontsteking toen hij 16 was). Daarna op zoek naar een kroegje want de cantina is gesloten. Na een vruchteloze poging op het terras van een sportcomplex zijn we in een zijstraatje op een Cerverceria gestuit. Biertje besteld, krijgen er gratis tapas bij. Zo hoort het!
Terug op de camping is het restaurant weer open en doen we verwoede pogingen op te bestellen en daarna af te rekenen. Personeel kijkt consequent de andere kant op.
Ondertussen gebeld met Chris en Eddy: ze zijn onderweg!
Oja, merkplaatje van de uitlaat is in tweeën gebroken.

[Woody]

Dag 6 vrijdag 16 september; Madrid – Ratbike Spain. Er schijnen gisteravond goederentreinen over het spoor gereden te hebben. Tenminste, dat beweerd Henk maar ik heb niets gehoord. Op naar Toledo via de snelweg. Eerst Madrid uit. Wat een grote stad is dit! Kilometers lang woonblokken, dan de industriegebieden, nog meer woonwijken, meubelzaken, fabrieken en uiteindelijk weer dor en droog land. Bij Toledo rijden we om het middeleeuwse centrum heen richting Galvez.
We komen op rechte wegen. Als we ter hoogte van het treffen aankomen verwachten we dat er wel een bordje langs de weg zal staan. Helaas.
Op goed geluk gaan we een onverharde weg in. Bij een boer vraag ik nog of hij weet waar het motorcross circuit is maar hij weet van niets, alleen dat er een boerderij verderop zit.
Dan maar verder. Kijk ik in mijn spiegel na een heuveltje, geen Henk. Keren en hij staat naast de weg. Bij het wisselen van spoor is hij door het mulle midden van de weg gegaan en omgevallen. Gelukkig geen letsel of beschadigingen. Na een tweede poging geven we het op, rijden Galvez binnen, proberen nog navraag bij de benzinepomp om uiteindelijk onszelf in de lokale bar te parkeren voor het innemen van wat vocht.
Via Henk z’n smartphone levert Tom ons een alternatieve route en leren we van Chris dat hij er al is. Op weg dan maar na de juiste onverharde weg gevonden te hebben komen we aan. Net als Chris ons wil komen halen. Op Chris en Stefan na (die hier al eerder is geweest en de weg dus wist) zijn we de eersten. Tentje prikken dus maar dan wel eerst de distels verwijderen (prikken dwars door je grondzeil en luchtbed) en wat losse stenen. Oppassen dat je niet op de uitgang van een mierennest je tent opzet.
Dan is het tijd voor handen schudden en koud bier. En om te constateren dat er geen water is, geen wc of een gat in de grond, heel weinig schaduw (en daar staat de bar) en dat de meeste Spanjaarden alleen Spaans praten. Volgens verhalen van eerdere treffens zou er voor eten worden gezorgd (een soort van stoofpot met konijn). Gelukkig hebben Chris en Stefan wat nootjes en een Chorizo-worst meegenomen en hebben sommige Spanjaarden die inmiddels arriveren (al dan niet met een auto erbij) zelf gemaakte lekkernijen mee die uitgedeeld worden. Na zeven uur komen er meer en meer motoren bij, de ergste warmte is voorbij. Koud bier wordt geregeld door ijsblokjes in een ton gooien, bilkjes erbij en dan even wachten. Er liggen twee metaalplaten voor een lege kabelhaspel en net aangekomen ratters gaan spontaan burn-outs doen. En de toeschouwers gooien dan bier naar de achterband? Die dus stopt met roken en dat levert dan goedkeurend gejoel op? Rare jongens hier…
Enfin, na een dag rijden en de warmte en het bier maakt loom en slaperig dus tegen middernacht naar bed. Alleen komt van slapen niet veel, de muziek blijft doorgaan, net als de burnouts en het geknal uit de uitlaatpijp van de burn-out bike en het geknetter van de tweetakt crosser.