Rataplan is een hechte vriendengroep met leden uit alle windrichtingen van Nederland. Ons doel is om samen te rijden naar plekken waar we samen kunnen sleutelen, kamperen, barbecuen, een biertje dinken, ach... je kent het wel. Regelmatig worden treffens in binnen- en buitenland aangedaan en er zijn hechte banden met ratbikers binnen Nederland, maar ook over de grens zoals in Belgie, Frankrijk, Duitsland en Engeland. Zo zetten we Nederland op de internationale ratbikekaart.
Na de oprichting van een internetforum over ratbikes kwam het idee om eens samen een biertje te drinken. In april 2003 organiseerden Floris en JPI, samen met de Highlanders uit IJsselstein, het eerste Nederlandse ratbiketreffen. Deze 'Dutch Hardly Rideables' (DHR) meeting was, met een opkomst van circa 50 ratten, een heugelijk feit! Datzelfde jaar werd er ruimte gehuurd op de Motorsale Bikeshow in Rosmalen. Daar werden vijf zeer extreme ratten aan het grote publiek voorgesteld. Tussen al het glimmende chroom van Motorsale ... laten we zeggen dat het opviel.
In 2004 werd er wederom een DHR meeting georganiseerd en tevens werd Motorsale weer aangedaan. Inmiddels waren er hechte vriendschappen ontstaan en werd een eerste versie van Rataplan Ratbikeclub opgericht. Na wat wrijving onder de fanatieke- en minder fanatieke leden is er in 2007 een vernieuwde versie van Rataplan opgericht. Rataplan is sindsdien een officiële vereniging met leden en een bestuur, maar we noemen onszelf liever een 'motorvriendenclub'. In 2007 is ook ons huidige club-logo in gebruik genomen. Draagt iemand dat logo op z'n shirt? Dan is het een lid van Rataplan.
Voor vragen/opmerkingen over Rataplan Ratbikeclub Nederland kun je contact opnemen met:info@rataplan-ratbikeclub.nl
Ratbikes. Wat zijn dat nou eigenlijk?
Ratbikes zijn 'a-sociale motorfietsen' die voor zo weinig mogelijk centen rijdende worden gehouden. Of een motor al dan niet een ratbike is, heeft weinig te maken met de kleur. Het heeft te maken met filosofie, creativiteit, een way of life en een ‘fugg off’ instelling. In de loop der jaren is er een hechte underground scène ontstaan, met vele enthousiaste volgelingen van het ratbikedom. Daarmee zijn er natuurlijk ook verschillende ratbike stijlen en stromingen ontstaan. (Maar neem het allemaal vooral niet te serieus! Dat doen wij ook niet. ;)
De oorspronkelijke oer-ratten (classic rats) zijn uit puur budgettaire redenen ontstaan. Uiterlijk is minder van belang, het moet gewoon rijden en het liefst gratis en voor niks. De dingen rijden over eeuwen nog steeds en beginnen er door het minimale onderhoud compleet verrot uit. Enerzijds zijn er afgetrapte city ratten, puur functioneel en lowbudget en meestal op basis van een oude Jap. Gewoon matzwart geschilderd en een bagage elastiek. That’s all. Nog niet bijzonder spectaculair om te zien, maar deze bikes staan vaak aan het het begin van een glorieuze ratbike carrière.
Interessanter zijn de zogenaamde oddities, ofwel: een rariteitenkabinet. Met name in het Oostblok zijn dit soort ratten nog te vinden, maar ook in Engeland en Scandinavië zien we nog wel eens een exemplaar rondrijden. Er rijden de meest eigenzinnige creaties rond, waarvan de eigenaren zeker zo eigenzinnig zijn als de bike zelf. Die lui kunnen bijvoorbeeld uren ouwehoeren over de ideale samenstelling van goedkope(!) biodiesel of het overbouwen van een benzinemotor op gas. De bikes zijn dan ook stukken filosofie op wielen. Denk aan bikes op basis van een Wacker-plate diesel of een Vespa scooter chop met meer stretch en rake dan een extreme Harley chopper. The sky is de limit and we love it!
Maar of het zo extreem moet bepaal je natuurlijk zelf!
Eigenlijk is elke ratbike uniek waardoor categorieën helemaal niet nodig zijn. Maar...
Gewoon omdat het kan én omdat het leuk is staan hieronder nog wat categorieën voor je uitgelegd.
PS.
Als je je afvraagt waarom er geen categorie 'Ratlook' bij staat...de naam Ratlook zegt het eigenlijk al...
Je komt ze weleens tegen, van die motoren die heel vakkundig en soms ook tegen een vakkundig uurtarief, de 'look' hebben van een beschadigde en roestige motorfiets. Dus een ratbike, maar als je beter kijkt zie je dat er een airbrush- of lakkunstenaar aan het werk is geweest en dat er eigenlijk helemaal geen echte roest aanwezig is. De aanpassingen die er gedaan zijn hebben puur een optisch doel en zijn niet perse ontstaan vanuit een technische uitdaging of een praktische wens. Of het dan wel of geen ratbike is valt te betwisten en dat doen we dan ook met veel liefde en respect, maar wel bij een kampvuurtje met een biertje in onze hand. ;)
(Note: Wat wij hier onder Ratlook verstaan vanuit het Nederlands lijkt in het Frans toch echt weer iets anders, met taal technische verschillen op detail is Rat's Look toch echt een verwijzing naar Ratbikes. Check Rat's Look France.)
Ook extreem zijn de Junkratten, welke vooral in Amerika en Duitsland populair zijn. Geïnspireerd door veel bier en de nodige portie humor wordt de bike volgehangen met allerlei rommel. Het begint met een stickertje hier en daar, maar op een goed moment vind men een dood hert langs de kant van de weg. Zo'n gewei staat eigenlijk helemaal niet gek boven de koplamp, maar men is te lui om het van vlees te ontdoen. De natuur doet zelf het werk wel, zeg maar. Zo’n junkrat moet letterlijk groeien. De souvenirs zijn al dan niet organisch, maar dierenvelletjes en schedels zijn favoriet, omdat de stank dieven op een afstand houdt. Al maken rovers geen kans van slagen zo'n junkrat te stelen, enkel de eigenaar weet de bike te starten. Men treft dit soort fietsen dan ook vaak in zeer treurige toestand aan, met liters olie onder het carter en loshangende kabelbomen, wat natuurlijk een fantastische aanblik verschaft! Je hoeft dan ook niet technisch te zijn om een junkrat te laten ontstaan, creatief echter wel!
Engeland is de bakermat van de ratbikes en met name de survivalbikes zijn daar populair. Dit is een extreme en lompe vorm van low-budget post-apocalytische customising. Deze vorm van ratfietsen is mede ontstaan dankzij de film Mad Max. Denk aan een woeste wereld gehuld in nucleaire stofwolken, eindeloze woestijnen zijn je enige pad. In de verte staat een kerncentrale nog uit te branden, terwijl je geigerteller het uit schreeuwt van plezier! Je bike is je enige overlevingskans; de rovers voor blijven en je prooi achtervolgen... Precies, een snelle motor of trike voorzien van liters benzine volgebouwd met allerlei praktische gadgets. Reparaties worden gedaan met spullen die voorhanden zijn, en vooral donorvoertuigen zijn de pineut. Alle constructies worden dergelijk overmaats geconstrueerd dat het nimmer meer kapot gaat, en wat niet past wordt wel passend gemaakt met grof geweld. Maar wel snel, de rovers zijn je op het spoor, al zal de dieselinjectie rookmachine hen wel even het zicht ontnemen… Als je in gedachte een bike ontwikkeld volgens het hierboven geschetste verhaal, kan je je voorstellen dat het resultaat een zeer woeste motorfiets wordt met een zeer futuristisch karakter. Alles kan gebruikt worden; een brandblusser als tank; jerrycans als handkappen; soepblikken als speedohouder. Laat je gedachten glijden in de post nucleaire wereld en er ontstaat een bike die qua looks veel extremen wordt dan welke hedendaagse custombike dan ook! Een survivalbike is vooral geschikt voor echte techneuten.
Wie kent ze niet? Lage, lange bikes met daarop een langharig bebaard persoon, blauw getatoeëerde armen steken uit het vetlederen hesje en een Duits leger pothelmpje dient als enige bescherming. De bike, meestal een oude Harley of Engelse twin, wordt nonchalant tussen de glimmende nieuwe harleys gezet. Met een luide plof en een rookpluim worden de cilinders tot stilstand gebracht, terwijl onder het frame zich langzaam een donkere vlek begint te ontwikkelen. Een standaard is nauwelijks nodig, o mdat het frame zodanig laag over het asfalt glijdt en dat sturen nog nauwelijks mogelijk is. De laklaag bestaat uit schilfers verf uit vervlogen tijden, alhoewel een pot teer ook wel van dienst kan zijn. De omstanders kijken verschrikt op; “Wat moet dat wrak hier?“ vraagt een weekendbiker, terwijl een ander lachend roept; “Nou, die mag ook wel eens gewassen worden!” Wanneer de bebaarde biker zich na een drankje weer richting de chopper begeeft om zijn weg naar een beter treffen voort te zetten, wordt de chopper omringd door de nieuwsgierige motorrijders die wel eens willen zien hoe dat oude brik weer tot leven wordt gewekt. Twee keer trappen op de kickstart en met een luide knal komt de tweecilinder weer tot leven, terwijl enkele omstanders al hoestend het roet uit de ogen proberen te wrijven. Twee keer trappen op de kickstart en met een luide knal komt de tweecilinder weer tot leven, terwijl enkele omstanders al hoestend het roet uit de ogen proberen te wrijven. Met een flinke ruk aan het gas vervolgt de biker zijn weg, terwijl een oliebad en enkele losgetrilde schroeven een laatste bewijs zijn dat hier ooit een ratchopper heeft gestaan. Bovenstaand verhaal zegt waarschijnlijk al genoeg, ratchoppers zijn choppers met een sterke heimwee naar vervlogen tijden, maar door de matte afwerking en gebrek aan optisch onderhoud ogen deze bikes natuurlijk veel nonchalanter en ruiger dan ‘standaard’ choppers. De ratchopper kan makkelijk verward worden met de oldschool ratrod chopper, want ook deze is mat van kleur en voorzien van pinstriping en antieke oliestickers. Ook mooi natuurlijk!
Behalve verratte choppers zijn ook racebikes de pineut. Dit type ratfighters worden veel gespot bij onze Oosterburen en bij de Engelsen. Ook in Nederland zien we ze steeds meer. Het zijn gestripte en ingekorte racemotoren voorzien van een angstaanjagende smoel. Achter de tank bevindt zich een oncomfortabel eenpersoons zitje met een klein angelachtig omhoog wijzend racekontje. Het buffelachtige, ingedoken karakter wordt nog eens benadrukt door de hoge sportieve tank, een kort clip-on stuurtje en de laag geplaatste booskijkende koplampen…. Dit alles natuurlijk voorzien van traanplaat, open pijpen en een matte finish, en er ontstaat een zeer agressief ogende machine die bovendien ook nog gevaarlijk snel is. De perfecte combinatie!
Voor sommige ratters zijn twee wielen niet genoeg. Met drie wielen is het resultaat wellicht nog imposanter te noemen. Op rattrikes is er natuurlijk meer ruimte voor rattige accessoires! Trikes zijn te vinden in verschillende vormen. Net als bij de tweewielige variant zijn er junk-, rat-, en survivalversies van de driewieler. Ook de basis waarop (of waarvan) trikes worden gebouwd is heel divers. Zo rijden er compleet zelf gebouwde trikes, maar ook zijn er trikes te vinden bestaande uit de achterkant van een auto waaraan een voorzijde van een motorfiets is gelast. Engelsen zijn gek op Reliant trikes, de kap er af en je hebt een perfecte basis voor iets extreems. In Nederland zien we echter weinig van dit soort extreme driewielers. Wie durft?
Trailers zijn onlosmakelijk verbonden met de ratbike scène. Ratbikers zijn veel onderweg en willen het zichzelf comfortabel maken na een zware rit en nemen daarom veel spullen mee. Zo worden er uiteraard BBQ’s, kratten bier, stukken dood dier en een complete slaapuitrusting mee genomen. Sommige ratbikers nemen geen genoegen met een tent en bouwen zelfs een complete caravan!
Ratbikes zien er na talloze reparaties vaak uit als zijnde rijp voor de sloop. Reparaties worden namelijk zo goedkoop (en creatief) mogelijk gedaan. Een echte ratbiker heeft dan ook altijd een zak vol tieraps en duct tape bij zich. Wanneer er nieuwe onderdelen nodig zijn, rent een ratbiker eerst om zich heen in plaats van naar de winkel te rennen. Daarom zien we ook de meest creatieve dingen, zoals een stuur gemaakt van kettingen, een handschakeling van een dildo of een handgranaat, koplampen van soepblikken en noem maar op.
Hieronder links (nog niet compleet) naar vrienden, bekenden en of andere ratbike-clubs/-communities.
