In de categorie niet zo tof

[criticz]

Niet denken dat ik daar niets aan heb, Scrapdad...
Ik heb oprecht heel veel aan de gedachte dat mensen aan me denken, dat helpt meer dan je misschien zelf vermoed.
Kijk, die uitzaaiingen gaan er niet mee weg, maar dat stadium was ik toch al voorbij. En voorbj dat stadium helpt zoiets als 'ik denk aan je' dus echt wel.

[voodoo]

In dat geval; ik denk heel regelmatig aan je!

[Teevee]

In dat geval; ik denk heel regelmatig aan je!

Dat dus.

[Dyrck]

Zeker denk ik vaak aan je.
Herinneringen aan een grote vuurton en kamperen op de boerderij, de gesprekken bij het Lauwe BBQ-treffen en DHR komen dan boven.
En niet te vergeten de geluidsopnames die op m’n telefoon staan en waar ik tijdens mijn trip naar India op een gegeven moment erg veel aan heb gehad. Nogmaals dank daarvoor !

Het is niet stoer om te zeggen, maar we leven mee en we houden van dat lieve, gekke mens en huisanarchist !
(‘T Is dat ik atheïst ben, anders zou ik nu Amen schrijven).

[criticz]

Potjes met herinneringen die worden opengetrokken, dat zijn echt cadeautjes, merk ik. Van die oooja weet je nog dingen, dat is geniaal. Hoeven niet alleen de lollige te zijn, die anderen horen er ook bij. Mits ontdaan van melodramatiek, haha.

Grote vuurton: waar local Poedel toen bij in slaap gevallen was, met gesmolten kistenzolen tot gevolg
Pepe die met z'n rolstoel tegen de muur van de boerderij stond te 'burnen'

Amen is trouwens niks meer of minder dan 'dit is', dus ach, what's in a word.

update trouwens: met de verschijnsel-onderdrukkende medicijnen staat de pijn en andere shit niet op de voorgrond (uitdijen wel, ik krijg er echt vreetkicks van en het feit dat heel veel mensen lekkere dingen meenemen helpt ook niet echt, haha) Dus ik rommel lekker wat aan , bedenk zelfs dat ik met m'n drieste kop met de rollator en de bus naar de bieb kan, probeer zoveel mogelijk wat van die absurde hoeveelheid bureaucratische shit van tevoren te regelen. Ik voel me oke.

[2strokerob]

Ja je was nog onderwerp van gesprek op Ratbikerally
Maar idd..potje herrinneringen..sleutelen aan Plakbak met Redpigeon, fantastische Lauwe BBQ's waar zelf mijn dochter het nog over heeft, van alles met de Labratten, mooie vuurdingen met DHR,allerlei zelfbouwtentjes, Yvon die je haar omhoog houd omdat je ietwat verkkeerd gedronken had..kan nog wel door gaan ...je hebt in elk geval bij ons een onvergetelijke indruk achtergelaten
Fijn dat je je nu oke voelt...rommel lekker wat aan...ook ik denk aan je

[criticz]

haha, ja precies, rob

Update hierzo:
Ik hobbel nog steeds door. Ik merk wal wat fysieke en mentale veranderingen, dus die reality checks houden me met beide voeten op de grond - met die onderdrukkende medicijnen is het verleidelijk om te denken dat er een soort van pauze is of zo.

Wat de laatste week echt supermoeilijk begon te worden, was dat er en stormvloed aan bezoek, mailtjes, belletjes en smsjes op gang kwam. Op zich echt echt echt heel fijn en ik plande de afgelopen drie weken vrolijk alle dagen bomvol met bezoek, maar daar is ff een reset nodig. De intensiteit, de drukte, het werd teveel.
Gisteren, na het zoveelste mailtje van iemand die zei: ja, ik begreep dat je overladen bent en rust wil, dus ik kom maandag ff langs ( ) en ik merkte dat ik daar gewoon van in paniek raakte, heb ik een vriend gevraagd om ff 'beschermlaag' te gaan doen. Dus als er mensen zijn die een mailtje sturen met de vraag of het oké is om langs te komen, dan springt hij daar tussen en zegt: nee, voorlopig niet.
Ik kan het zelf gewoon m'n strot niet uitkrijgen, godsonmogelijk om nee te zeggen tegen mensen die me dierbaar zijn.

Ik heb daar gister dit stukje tekst bij geschreven:

---
Aan alle mensen die me nog zo graag willen spreken en die nog zo graag willen langskomen,

Ik zie de bron van waaruit dit ontspringt: juist als ik het zichtbaar moeilijk heb, ontstaat des te sterker de behoefte om dichtbij naast me te komen staan, te dragen, te omarmen.
De intensiteit, de gave van de liefde, de sterke wil om te zorgen, dit bruisend, krachtig leven: hoe kan ik anders dan daar de schoonheid van zien? Hoe kan ik anders dan daar diep geraakt door zijn en dankbaar voor te zijn?
Maar de intensiteit en kracht blaast me ook omver.
Als je er nu voor me wil zijn, als je me nu wil dragen, geef me dan ruimte. Geef me de ruimte om mezelf te vinden, de ruimte om naar die bron van rust in mezelf te keren. Geef me de stilte om te kunnen horen, 't niets om te kunnen voelen.
En in die ruimte voel ik dat je er voor me bent.
---

[scrapdad]

Wat een voor mij bijzondere ervaring om te lezen wat je nu bezig houdt en hoe je met schijnbaar kleine dingen omgaat.
Ik kom niet bij je op bezoek maar weet dat ik nog steeds aan je denk en wens je heel veel sterkte toe. Voor jou maar ook voor al jouw dierbaren.

[magna]

Wat een voor mij bijzondere ervaring om te lezen wat je nu bezig houdt en hoe je met schijnbaar kleine dingen omgaat.
Ik kom niet bij je op bezoek maar weet dat ik nog steeds aan je denk en wens je heel veel sterkte toe. Voor jou maar ook voor al jouw dierbaren.

Ik ben niet zo van de woorden, dus wat hij daar zegt

[Woody]

Tja zo gemakkelijk kom je (nog) niet van je familie, vrienden en kennissen af, met een naderend definitief afscheid in het vooruitzicht...

[criticz]

haha, nee inderdaad. en als er mensen langskomen geniet ik er ook echt met volle teugen van en zijn het hele bijzonder momenten.
maar eh.. iets meer rust in de tent kon geen kwaad