@ TeeVee, ook de tekst is iets aangepast. De foto's kan je gebruiken voor de website.
Ratbikes zijn a-sociale motorfietsen die voor zo weinig mogelijk centen rijdende worden gehouden. Of een motor al dan niet een ratbike is, heeft weinig te maken met de kleur. Het heeft te maken met filosofie, creativiteit, een way of life en een ‘fugg off’ instelling.
In de loop der jaren is er een hechte underground scène ontstaan, met vele enthousiaste volgelingen van het ratbikedom. Daarmee zijn er natuurlijk ook verschillende ratbike stijlen en stromingen ontstaan.
De oorspronkelijke oer-ratten (classic rats) zijn uit puur budgettaire redenen ontstaan. Uiterlijk is minder van belang, het moet gewoon rijden en het liefst gratis en voor niks. De dingen rijden over eeuwen nog steeds en beginnen er door het minimale onderhoud compleet verrot uit.
Enerzijds zijn er afgetrapte city ratten, puur functioneel en lowbudget en meestal op basis van een oude Jap. Gewoon matzwart geschilderd en een bagage elastiek. That’s all. Nog niet bijzonder spectaculair om te zien, maar deze bikes staan vaak aan het het begin van een glorieuze ratbike carrière.
Interessanter zijn de zogenaamde oddities, ofwel: een rariteitenkabinet. Met name in het Oostblok zijn dit soort ratten nog te vinden, maar ook in Engeland en Scandinavië zien we nog wel eens een exemplaar rondrijden. Er rijden de meest eigenzinnige creaties rond, waarvan de eigenaren zeker zo eigenzinnig zijn als de bike zelf. Die lui kunnen bijvoorbeeld uren ouwehoeren over de ideale samenstelling van goedkope (!) biodiesel of het overbouwen van een benzinemotor op gas. De bikes zijn dan ook stukken filosofie op wielen. Denk aan bikes op basis van een Wacker-plate diesel of een Vespa scooter chop met meer stretch en rake dan een extreme Harley chopper. The sky is de limit and we love it!
Junkdressers
Ook extreem zijn de Junkratten, welke vooral in Amerika en Duitsland populair zijn. Geïnspireerd door veel bier en de nodige portie humor wordt de bike volgehangen met allerlei rommel.
Het begint met een stickertje hier en daar, maar op een goed moment vind men een dood hert langs de kant van de weg. Zo'n gewei staat eigenlijk helemaal niet gek boven de koplamp, maar men is te lui om het van vlees te ontdoen. De natuur doet zelf het werk wel, zeg maar.
Zo’n junkrat moet letterlijk groeien. De souvenirs zijn al dan niet organisch, maar dierenvelletjes en schedels zijn favoriet, omdat de stank dieven op een afstand houdt. Al maken rovers geen kans van slagen zo'n junkrat te stelen, enkel de eigenaar weet de bike te starten.
Men treft dit soort fietsen dan ook vaak in zeer treurige toestand aan, met liters olie onder het carter en loshangende kabelbomen, wat natuurlijk een fantastische aanblik verschaft! Je hoeft dan ook niet technisch te zijn om een junkrat te laten ontstaan, creatief echter wel!
Survivalbikes
Engeland is de bakermat van de ratbikes en met name de survivalbikes zijn daar populair. Dit is een extreme en lompe vorm van low-budget post-apocalytische customising.
Deze vorm van ratfietsen is mede ontstaan dankzij de film Mad Max. Denk aan een woeste wereld gehuld in nucleaire stofwolken, eindeloze woestijnen zijn je enige pad. In de verte staat een kerncentrale nog uit te branden, terwijl je geigerteller het uit schreeuwt van plezier! Je bike is je enige overlevingskans; de rovers voor blijven en je prooi achtervolgen...
Precies, een snelle motor of trike voorzien van liters benzine volgebouwd met allerlei praktische gadgets. Reparaties worden gedaan met spullen die voorhanden zijn, en vooral donorvoertuigen zijn de pineut. Alle constructies worden dergelijk overmaats geconstrueerd dat het nimmer meer kapot gaat, en wat niet past wordt wel passend gemaakt met grof geweld. Maar wel snel, de rovers zijn je op het spoor, al zal de dieselinjectie rookmachine hen wel even het zicht ontnemen…
Als je in gedachte een bike ontwikkeld volgens het hierboven geschetste verhaal, kan je je voorstellen dat het resultaat een zeer woeste motorfiets wordt met een zeer futuristisch karakter. Alles kan gebruikt worden; een brandblusser als tank; jerrycans als handkappen; soepblikken als speedohouder. laat je gedachten glijden in de post nucleaire wereld en er ontstaat een bike die qua looks veel extremen wordt dan welke hedendaagse custombike dan ook! Een survivalbike is vooral geschikt voor echte techneuten.
Ratchoppers
Wie kent ze niet? Lage, lange bikes met daarop een langharig bebaard persoon, blauw getatoeëerde armen steken uit het vetlederen hesje en een Duits leger pothelmpje dient als enige bescherming.
De bike, meestal een oude Harley of Engelse twin, wordt nonchalant tussen de glimmende nieuwe harleys gezet. Met een luide plof en een rookpluim worden de cilinders tot stilstand gebracht, terwijl onder het frame zich langzaam een donkere vlek begint te ontwikkelen. Een standaard is nauwelijks nodig, omdat het frame zodanig laag over het asfalt glijdt en dat sturen nog nauwelijks mogelijk is. De laklaag bestaat uit schilfers verf uit vervlogen tijden, alhoewel een pot teer ook wel van dienst kan zijn.
De omstanders kijken verschrikt op; “Wat moet dat wrak hier?“ vraagt een weekendbiker, terwijl een ander lachend roept; “Nou, die mag ook wel eens gewassen worden!”
Wanneer de bebaarde biker zich na een drankje weer richting de chopper begeeft om zijn weg naar een beter treffen voort te zetten, wordt de chopper omringd door de nieuwsgierige motorrijders die wel eens willen zien hoe dat oude brik weer tot leven wordt gewekt.
Twee keer trappen op de kickstart en met een luide knal komt de tweecilinder weer tot leven, terwijl enkele omstanders al hoestend het roet uit de ogen proberen te wrijven. Met een flinke ruk aan het gas vervolgt de biker zijn weg, terwijl een oliebad en enkele losgetrilde schroeven een laatste bewijs zijn dat hier ooit een ratchopper heeft gestaan.
Bovenstaand verhaal zegt waarschijnlijk al genoeg, ratchoppers zijn choppers met een sterke heimwee naar vervlogen tijden, maar door de matte afwerking en gebrek aan optisch onderhoud ogen deze bikes natuurlijk veel nonchalanter en ruiger dan ‘standaard’ choppers. De ratchopper kan makkelijk verward worden met de oldschool ratrod chopper, want ook deze is mat van kleur en voorzien van pinstriping en antieke oliestickers. Ook mooi natuurlijk!
Ratfighters
Behalve verratte choppers zijn ook racebikes de pineut. Dit type ratfighters worden veel gespot bij onze Oosterburen en bij de Engelsen. Ook in Nederland zien we ze steeds meer.
Het zijn gestripte en ingekorte racemotoren voorzien van een angstaanjagende smoel. Achter de tank bevindt zich een oncomfortabel eenpersoons zitje met een klein angelachtig omhoog wijzend racekontje. Het buffelachtige, ingedoken karakter wordt nog eens benadrukt door de hoge sportieve tank, een kort clip-on stuurtje en de laag geplaatste booskijkende koplampen…. Dit alles natuurlijk voorzien van traanplaat, open pijpen en een matte finish, en er ontstaat een zeer agressief ogende machine die bovendien ook nog gevaarlijk snel is. De perfecte combinatie!
Rattrikes
Voor sommige ratters zijn twee wielen niet genoeg. Met drie wielen is het resultaat wellicht nog imposanter te noemen. Op rattrikes is er natuurlijk meer ruimte voor rattige accessoires!
Trikes zijn te vinden in verschillende vormen. Net als bij de tweewielige variant zijn er junk-, rat-, en survivalversies van de driewieler.
Ook de basis waarop (of waarvan) trikes worden gebouwd is heel divers. Zo rijden er compleet zelf gebouwde trikes, maar ook zijn er trikes te vinden bestaande uit de achterkant van een auto waaraan een voorzijde van een motorfiets is gelast. Engelsen zijn gek op Reliant trikes, de kap er af en je hebt een perfecte basis voor iets extreems. In Nederland zien we echter weinig van dit soort extreme driewielers. Wie durft?
Alles gefotografeerd en uit de duistere archieven van de enige echte Ratbikeprediker en aageboden door Real Bikes Real People fotografie 
