R&S 2008

Donderdagavond 18:00 uur, de driewieler staat volgepakt voor de deur. Het regent een klein beetje maar dat mag de pret niet drukken. Ik gok op een dipje in het lekkere weer en gooi nog vol goede moed mijn korte broek en slippers in de bak. Regenbroek aan, anders zitten we straks met een natte leren broek op de boot en da's niet lekker. Door iedereen uitgezwaaid en op weg naar Kai. Krap 5 minuten verder, ik ben Tilburg nog niet uit, komt de regen met bakken naar beneden. Stoppen bij de benzinepomp en toch maar de overall aan. Bij Kai aangekomen zijn Motormuis en Goos er ook al. De regen komt inmiddels met grote bakken omlaag zetten. Toch maar vertrokken en ongeveer halverwege HvH klaar het een beetje op. Mooi drooggewaaid (voor een groot deel toch) komen we netjes op tijd aan. Voodoo is er ook net, 2strokerob volgt snel en Woody ook als wij de motoren vast staan te binden op de boot. De rest van de avond doorgebracht in de bar. Quote: Zo'n schip is net een Harley, het trilt, rammelt en maakt kabaal, maar veel snelheid zit er niet in.

Vrijdagmorgen veel te vroeg op, kwart voor zes ontbijtje op de boot, dan van boord. Eerst even tanken (een zin die nog vaak zou volgen), dan op pad. De regen komt weer lekker hard omlaag dus de regenoveralls zijn weer welkom. Na een 150 kilomeer of zo in de buurt van Camebridge stoppen voor een tweede ontbijt. Het is tenslotte pas half elf. Da cardan van de Sidewing maakt inmiddels allerlei nare geluiden. Krrr-tik krrr-tik en zo. Daar is iets stuk aan het gaan. "Even" op de middenbok zetten wil zelfs met drie man niet lukken dus verder onderzoeken waar het geluid vandaan komt kunnen we niet. Terug naar huis is ook niet echt een optie dus gas erop maar weer. We zien wel waar het schip strand. Het is ondertussen wel droog geworden. Vele tankbeurten en een paar uur later zijn we zo ongeveer waar we zijn moeten. In de laatste kilometers raken we Kai nog even kwijt vanwege een meningsverschil tussen de routebeschrijving en Voodoo's GPS maar dan kunnen we eindelijk de tentjes op gaan zetten. Savond lekker bbq-en onder het genot van aardig wat drank bijkletsen met oude en nieuwe bekenden. En natuurlijk de wederzijdse inburgeringscursus. Dames van Engelse origine dienen te worden aangesproken met: "Hello bird, fancy a shag?" of kortweg "wanna breed?". Als je als Engelsman een hamburger aangeboden krijgt zeg je niet: "Thank you, I'm fine" maar gewoon "yes" of "no". In beide gevallen krijg je overigens een hamburger.

Zaterdagmorgen. Met een beetje duffe kop je tent uit om te zien dat het... regent. Klein beetje maar en dat hield gelukkig zo weer op. Vandaag vooral brommers kieken. Veel foto's maken, tshirts en stickers inslaan, pinda's eten en natuurlijk de nepduitser pesten. (Er liep een brit rond in een SS jas. Vond hij wel stoer geloof ik. Wij hadden Kai bij, een echte duitser. Nadat hij enthousiast een gesprek in het duits begon met de SSer was deze een beetje overdonderd. De SS jas was ook zo verdwenen). 's Middags wordt er omgeroepen dat de mensen die aan de bikeshow mee willen doen hun motor naar het cafe moeten brengen. Dat levert een mooie collectie machines op. Na een mooie burnout van een Hayabusa wordt er wat geroepen oven een burnout contest maar als daar wat mensen gehoor aan geven gaat de kroegbaas lopen roepen dat dat niet mag vanwege de buren. Na de prijsuitreiking worden dit soort acties maar verplaatst naar de weg langs de camping. Hier scheurt men de hele avond op en neer en wordt nog wat geburnt en gewheelied. Als de boodschappen zijn gedaan gaan we weer bbq-en zodat we een goede bodem hebben voor de eigen drank en de Jack Daniels en Jim Beam van de buren. Er worden lootjes verkocht voor een loterij. Eerst groene, later weer blauwe. De blauwe scheen je nodig te hebben om de groene te laten werken. Het klonk toen best logisch. 's Avonds weer bandje kijken. Bij de loterij wint Kai een tanktas en ik een tankard en een rol ducktape. Veel te laat en veel te dronken de tent weer in.

Zondag dan. Tegen 7 uur wakker. God wat een kater, dat wordt fijn motorrijden straks. Maar okee, de zon schijnt. Da's wat nieuws. Met wat paracetamol terug de tent in. Tegen 9 uur gaat het beter. Tijd om tentjes op te gaan ruimen. Tegen 12 uur is het terrein ver leeggelopen en hebben we veel mensen goede reis gewenst (adios amigo! ole!). Op voodoo's gremlin kiezen we een dorp tussen Nottingham en Cambridge. Dan zijn we een eind de goede richting in. Na een uurtje of anderhalf op de snelweg komen we bij Stibbington Diner aan. Tijd voor lunch. Dit is zonder twijfel de allerklefste eettent die we ooit gezien hebben. Bestek even zelf poetsen en de wc deur doen we maar met de voet open. Vanaf hier wordt het echt leuk. Op de gremlin kiezen we een of ander plaatsje in de richting van Harwich en we kiezen voor snelwegen vermijden. Dan slinger je dus de komende 150 km met 40 km/uur door de Engelse countryside op wegen die soms nog geen drie meter breed zijn. Spannend met een span. Veel uren en veel lol later komen we in Harwich aan. De boot kunnen we nog niet op dus dan maar op zoek naar een restaurant. Leuk klein tentje gevonden met een heel personeelslid en een zeer dubieuze sanitaire installatie. Best gezellig, lekker eten al hebben we wel het idee dat we wat potentiele klanten hebben weggejaagd. Van die mensen die buiten eerst op het menu kijken, dan naar de motoren, dan naar ons... en dan gauw doorlopen. Als het eten op is gaat de boot al bijna open dus dan maar naar de haven. Motoren vastbinden, waarbij een Engelsman zijn paintjob stuk rijdt achterop mijn jerrycan-rekje. Hij zat er niet zo mee. In de bar de laatste ponden opmaken aan drank en dan is het ineens laat. Dat krijg je als de boot pas om half twaalf vertrekt en de klok ook nog een uur vooruit moet.

Maandagmorgen van de boot af, op zoek naar ontbijt. Volgens de gremlin is de Mac slechts 120 meter bij ons vandaan. Maar helaas toch onvindbaar. Dan maar die in Vlaardingen. Na het ontbijt afscheid nemen van Woody en Voodoo en een paar kilometer verder van Rob. Rob gebaart wild om Kai de A16 op te sturen maar deze rijdt onverstoorbaar rechtdoor om bij de volgende benzinepomp te ontdekken dat we waarschijnlijk verkeerd zitten. Toch maar even terug en dan door naar Brabant. Na 837 km is chapter zuid weer thuis. De rest iets eerder.